Friday, July 24, 2009

ကုိတုိင္ေရးအတၱဳပတိ၏နိဂုန္း

က်ေနာ္ သိပ္ခ်စ္တတ္သူပါ....
တခ်ိဳ႔က က်ေနာ္႔ အခ်စ္ေပၚမွာ
ခုန္ေပါက္ကစားသြားၾကတယ္.....
က်ေနာ္သိပ္ သနားတတ္သူပါ....
တခ်ိဳ႔က စီးပြားျဖစ္စုိက္ပ်ိဳးဖုိ႔အတြက္..
က်ေနာ္႔ ႏွလံုးေသြးကုိခပ္ပီး....
အလကားေၾကး လယ္ကြက္ေပၚမွာ ..
ေလာင္းခ်သြားၾကတယ္.....
က်ေနာ္သိပ္ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္သူပါ....
တခ်ိဳ႕က က်ေနာ္႔ကုိယ္ခ်င္းစာတရားေပၚမွာ
ဖ်ာခင္းပီး အိပ္သြားက်တယ္......
က်ေနာ္သိပ္ ၾကင္နာတတ္သူပါ.....
တခ်ိဳ႕က က်ေနာ္႔ အၾကင္နာတရားနဲ႔...
ထမင္းခ်က္စားသြားၾကတယ္.......
က်ေနာ္သိပ္ ေမ်ာ္လင္႔တတ္သူပါ
ဂဏန္းေပးတဲ႔ အိပ္မက္က..
ထီထြက္ျပီးမွ မက္တယ္.....
က်ေနာ္ ကံေကာင္းပါတယ္...
ေနာက္ဆံုးေတာ႔
အရာရာေဖးမပီးတကယ္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ေတြ႔တယ္...
အဲလုိ အဲလုိ ေပါ႔ခ်ိဳင္႕ခြက္ေတြနဲ႔ အခ်စ္
ေသြးေပ်ာက္ေနတဲ႔ ႏွလံုးသား
ျပားေနတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား
ေနာက္က်ေနတဲ႔ ေမ်ာ္လင္႔ခ်င္းနဲ႔
မီးေလာင္ျပင္အၾကင္နာတရားေပၚမွာ
ကံေကာင္းျခင္း ေလးကုိေခါင္းအံုးအိပ္ရင္းက
က်ေနာ္ သိပ္ကဗ်ာဆန္ေနတံုး
ဒီကဗ်ာလာဖတ္သူက
သူ႔အျမင္ေျပာသြားေလရဲ႕
ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ေဖာ္ မသူေတာ္....တဲ႔
ကဲ....ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား.....
ကုိဟန္

1 comment:

  1. ေကာင္းႀကပါေသးတယ္....
    မေၿပာဘူးေနာ္.....“မသူေတာ္”လို႕....
    း)

    ReplyDelete

တစ္ခုခုေတာ႔ေျပာခဲ႔ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ